در پی انتشار آهنگ توهین آمیز غرب گرای مرتد شاهین نجفی به ساحت مقدس امام هادی(ع) و امامان معصوم و نیز اعتراض ما به این مقوله سپاسگذاریم از جناب آقای سید مجید چشمی شاعری جوان و موفق از خطه چشام که به این مضمون شعری پرداختند.
و اما متن این شعر:
قفس آماده کرده ست و بدان انداخت شیران را؛
شغالان گرد این محبس چه می چرخند و می خندند
و قلب شیر می سوزد از این تقدیر،
اما دست او بسته،
به زندان است!
و این تصویر، درد آورترین تصویر دنیا باشد
افسوسا
که یک بار دگر غیرت برای "لقمه" می میرد!...
همین نابخردان خود فروش دکه اغیار
مانند سگان گله می باشند،
که عمری پاسبان گوسفندانند
و امروز استخوانشان را طعام خویش می سازند!
حرامین لقمه های دور خود را می شناسم
خوب خوب خوب تر از دشمنان امشب.
دلم خون است و رگ هایم ورم کرده،
بده شمشیر من امشب
که تا نسل حرام این حرامی را براندازم.
که می گوید : "تفنگت را زمین بگذار؟"
دوران نبرد و خون فشانی هاست!
دریغا، درد و افسوسا
که یک تازه به دوران آمده ،
داده اجازه بر خودش
تا نام زیبای امامم بگوید بی وضو!
یا "هادیا"! اذنم بده تا خون او را من بریزم با وضو امشب...
اگر دستم رسد بر آن کلاغ شوم تاریکی
ببرم پرّ و بالش را
چه کس گفته که شاهین است؟!
اگر پرّش ببرّی ، چون مگس بی دست و پا باشد... .
تفأل می زنم بر حافظ، او گوید:
" که ای جان مگس ، این عرصه سیمرغ ، جولانگاه هرکس نیست!"
تو و صدها نفر چون تو حریف ما نمی باشید؛
شیر شیعه بیدار است
و قفل این قفس واکرده است ، امشب
شغالان را خبر سازید
که او بیدار بیدار است
یا مهدی ! عنایت کن... .
یا امام هادی (ع)
سپاس از سید مجید چشمی
السلام علیک یا فاطمه الزهرا (س)
دوباره سوگ
دوباره درد و محن
دوباره قصه تنهایی علی شده است
سیاه برگ خجل گشته ای ست این تقویم
که می دهد خبرم از جنایتی سنگین !
و دست بر سر
و چشمان من به خون غلطان
عجیب ! اُمِّ ابیها چرا به خواب شده ست ؟!
صدای هق هق طفلان نورسش آید ،
علی -امام غریبان- غریب تر شده است ...
شبانه غسل و کفن
شبانه گریه سرد
سکوت و بغض ، نای یتیمان او چه می فشرد !...
-علی ،
امام من
ای تک سوار غیرت و درد
" شبانه پیکر من را به خاک بسپارید "
مباد گریه ی طفلان به گوش کس برسد ... .
ولی بگوی مرا ای یگانه یاس کبود
علی ز بعد تو با کودکان تو چه کند ؟
علی یتیم نوازی قشنگ می داند
صدای پای علی آشنای هر خانه ،
و شانه های علی کوه هایی از درد است .
...
دگر تو همدم و هم غصه ی علی رفتی
علی ز بعد تو سر را به چاه خواهد کرد
بسی بنالد از این مردمان ، ولی این بار
تو نیستی که به زخمش نوازشی بکنی...
...
غریب بودن و تنها شدن چه سنگین است !
خدا به داد دل نور چشم تو برسد!
امام غایب ما ، چاه هم ندارد ، آه !
که سر به چاه برد
شرح غصه را گوید
و گرم کار خودیم و هنوز سرگردان ؛
ولی نه ،
اندکی آن سو تَرَک نظاره کنید؛
تمام مردم دنیا ز عشق او مستند .
ببین که مردم هر گوشه گوشه دنیا
تمام محو تمنای قامتش هستند ... .
کجایی منتقم نسل های خون آلود ؟
کجایی مرحم درد گُل لگد خورده ؟
مجال آمدن است ،
قدم به دیده گذار ... .
با تشکر از سید مجید عزیز
شهادت بی بی دو عالم حضرت فاطمه زهرا بر همگان تسلیت و تعزیت باد.
تا که نامت بر زبان آمد ، زبان آتش گرفت / سوختم چندان که مغز استخوان آتش گرفت
حیدر آمدخاک همچون باد ، گرم گریه شد / خواست تا غسلت دهد ، آب روان آتش گرفت
در روزگارانی که دغدغه های گونه‌گون مجال آن را نمی‌دهد تا خاکیان به اندیشه های نو و والا برسند و بتوانند خود را در میان این همه دغدغه عاری از هر نوع زشتی و کدورت نمایند و چونان بزرگان دین با اخلاق و سرشتی نیکو به هم عشق ورزند و با هم مانوس گردند در ایامی هستیم که پر از حالت های عرفانی و روحانی است. انسان می‌خواهد تا با درک این زمان به اوج کمال و عظمت برسد. در ایام شهادت بی بی دو عالم حضرت فاطمه زهرا(س) قرار داریم و با نهایت تاسف و تاثر به سوگ نشسته‌ایم و در غم سالروز شهادت بی بی دو عالم اشک از چشمانمان جاری است.
در این میان سال گذشته سالی سنگین و داغدار برای چشام بود سالی که خانواده های چشامی تا به حال کمتر دیده بودند ولی افسوس که هیچ کس به بطن قضیه نمی‌نگرد که در این داستان بس رازهای نیکو و جاودانه ای نهفته است برای کسانی که کمی تامل نمایند و بدان فکر کنند. تمامی مرحومین را خدایشان بیامرزد و از خداوند منان برای آنان و خانواده های محترمشان اجر جزیل همراه با صبر ابدی خواستاریم.
در همین راستا وب سایت چشام مراتب تسلیت و آمرزش الهی را از خداوند منان برای خانواده های چشامی عزیز و گرانقدر دارد.
تقدیم به وب سایت چشام:
بهار آمد دگر بار از ره و سرمست و خندانیم
لباس غم بدرانیم و می نوشیم و نوشانیم
پس از چندی غم و اندوه و سردی و سیاهی و بدی،
آمد بهاران
تا خوش و خندان کند لب های پر اندوه زخمی از گزیدنهای دندان های حیران را!
سلام ای ماه خندان ساغی می ریز گل افشان
خوش آمد بر رهت بادا!
عجب کردی، رخ از پرده بدر کردی
قدم بر دیده دنیای دل چرکین خشم آگین نهادی
تا سحر باشی بر این شام سیاه بی وفایی ها!
و تا شاید سلام آن بزرگ بی صدا را پاسخی دادی
که او «ماث» است او از ماست!
....
خداوندا به حق خوبرویان، دل بهاران به تو نزدیک؛
دل ما را بهاری کن لب ما را پر از خنده،
سر ما را هوایی کن، که برخیزیم ...
جهان پر گشته از زشتی نجاتش ده!
و این نوروز -این میراث ما- را برقرارش دار!
و هر کس را که این آئین به پا دارد حیات جاودانش ده!
سید مجید چشمی (2/1/91)
نگار بی‌وفا ای‌کاش دلم‌را پس نمی‌دادی
پر طاووسی ما را بهر کرکس نمی‌دادی
چو خورشیدی تو پشت ابر نگاهت سرد و بی‌روح است
حدیث گریه‌های من غم اندوه انبوه است
اسیر دست تقدیرم چو برگی در چم بادم
مزن بر پیکرم شلاق مرا دریاب افتادم
شاعر: حجت چشمی
دردر صبحگاه روز شنبه اول شهریور 1360 ماه ذی الحجه مصادف با روز عید قربان در خانواده ای متوسط به دنیا آمدم. دوران ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان را در روستای چشام و با امکاناتی فوق العاده محدود سپری نمودم.
علی رغم علاقه فراوانی که به رشته تجربی و ریاضی داشتم متاسفانه فقط امکان تحصیل در رشته ادبیات بود و به همین دلیل به ادبیات بسنده کردم و در سال 81 در رشته جغرافیا گرایش برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شدم. در طول دوره دانشجویی به فعالیت های فرهنگی از جمله همکاری با کانون فرهنگی تاک، تئاتر و گردشگری دانشگاه فردوسی پرداختم و در سال 85 فارغ التحصیل شدم و در شرکت مشاوران مشهد به مدت 6 ماه به فعالیت پرداختم و در سال 86 به تهران نقل مکان نموده و به همکاری با کانون تبلیغاتی نویدآوران صبح و روزنامه حمایت به مدت 4 سال مشغول شدم و کتاب «مجموعه شعر طوبی» را در سال 90 به چاپ رساندم و هم اکنون دو کتاب با عنوان«اتاق 94»در زمینه دفاع مقدس و مجموعه شعری با عنوان«اگر بیایی» دردست چاپ دارم.
در سال 89 در رشته جغرافیا گرایش برنامه ریزی شهری در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران پذیرفته شدم و عنوان پایان نامه ام «مدیریت مشارکتی و تاثیر آن بر مبلمان شهری منطقه 18 تهران» می‌باشد. همچنین در زمینه GIS اتوکد و نقشه برداری مشغول فعالیت می باشم و طرحی در زمینه فضای سبز و راهکارهایی در زمینه کاهش آلودگی شهر تهران به شهرداری تهران ارائه داده ام.
این هم یک مثنوی کوتاه از مجموعه سروده های خانم چشمی:
دل تنها
روزگاری دل تنهایی بود
کلبه ای ساحل دریایی بود
واندر آن کلبه دلی شیدا بود
یار او داشت ولی تنها بود
دل ما گوشه ساحل جایش
اشک می ریخت از آن چشمانش
اشکهایش همه دریا می برد
آری اینگونه غمش را می خورد
ناگهان یک شب طولانی شد
باد ـ دریا ـ همه طوفانی شد
عشق دل را همه یک دیوی برد
آن همه عشق و وفایش را خورد
یأس و پوچی به سراغش آمد
صبح شد این دل ما آری مرد
ای یار به هر کجا که هستی از آه دلم تو بر حذر باش
در روز جزا سری فکنده در محضر پاک دادگر باش
گرباغ گلت به شب شکوفاست در ماتم اُفت سحر باش
گر قله‌ی قاف لانه کردی از سختی سنگ در گذر باش
چون قلب شکسته را شکستی پس منتظر شکسته‌تر باش
نفرین دلم چو در پی توست در خوف خدا به چشم‌تر باش
شاعر:حجت چشمی
چه شهریست دیوانهها عاقلند پی باده و اکتشاف دلند
چه شهریست صد عاقل با خرد نیرزد به دیوانه‌ای مثل دد
در اینجا ندیدم کسی سینه‌سوز بجز پیرمردی و آن پینه‌دوز
در اینجا کسی‌را به‌کس‌کارنیست طبیب و مداوا و بیمار نیست
غم بی‌خیالی چه بیداد کرد پسر مرده را مست‌و دلشاد کرد
خدایا چه دیدم در این روزگار از این مردمان خمیر و خمار
گمانم که همرنگ آنان شوم در این شهر از باده‌خواران شوم
شاعر: حجت چشمی
ای چشام ای زادگاه مردها آفتابی در شب دلسردها
مسجدت دل را منور می‌کند خانه‌ی دل را معطر می‌کند
از شهیدانت خجالت می کشم شرم از رنگ اصالت می کشم
شانزده یاس به خون رنگین شده دینشان بر دوش ما سنگین شده
مردمت سختی کشیده بردبار شاعر و دهقان و هم آموزگار
شادی و غمها به هم آمیخته مردمی زحمت کش و فرهیخته
مهرشان همرنگ پیشانی شده مردمی دیندار و ربانی شده
ای خدا شهر مرا دل شاد کن این صدای خسته را فریاد کن
تقدیمی از: حجت چشمی عمو اسماعیل
دفتر غزل دوم:کاش کمی بد بودی... / مشخصات نشر: چاپ نخست/ تهران/ بهار 1388
شاعر:عباس چشامی
واقعه
کدام چشم سبب می‌شود تکان مرا؟
کدام واقعه وامی‌کند زبان مرا؟
کدام راه کمک می‌کند به خود برسم
کدام دست به من می‌دهد نشان مرا؟
چه قدر خنده‌ی مفت و چه قدر گریه‌ی مفت؟
کدام مستی، گِل می‌زند دهان مرا؟
بریدم از بس تدبیر عافیت کردم
چه وقت باز جنون می‌بُرد امان مرا؟
خدا به من بدهد لحظه‌ای برای خودم
به دیگران بدهد سهم آب و نان مرا
اگر چه دیده و دانسته‌ام به هیچ عنوان
امید نیست پر و بال بدگمان مرا،
پرنده بودن شاید به خاطرم آمد
اگر به من بنمایید آسمان مرا.
نظر آقای مهدی چشمی درباره عباس چشامی:
