به نام خدا

چشمه ی صبرم تلاطم کرده است

خاطرات سبز را گم کرده است

از میان سفره احساس من رد میشود

در خیالش صحبت از حق تقدم کرده است

بر مزارم می نشیند در سکوتی مرگبار

در کنار خانه قبرم تیمم کرده است

در میان بیستون می خوانم او را دم به دم

گرچه از هجران برای من تکلم کرده است

دیده را برهم گذارم تا به صبح

تا نبینم جان فدای خوشه گندم کرده است

چشمی(غریب)

این هم یک مثنوی کوتاه از مجموعه سروده های خانم طوبی چشمی:

دل تنها

روزگاری دل تنهایی بود
کلبه ای ساحل دریایی بود
واندر آن کلبه دلی شیدا بود
یار او داشت ولی تنها بود
دل ما گوشه ساحل جایش
اشک می ریخت از آن چشمانش
اشکهایش همه دریا می برد
آری اینگونه غمش را می خورد
ناگهان یک شب طولانی شد
باد ـ دریا ـ همه طوفانی شد
عشق دل را همه یک دیوی برد
آن همه عشق و وفایش را خورد
یأس و پوچی به سراغش آمد
صبح شد این دل ما آری مرد

اثری دیگر از دایی ابوالفضل چشمی «الهی به عشقت»

به نام خداوند افلاک وخاک                      وهستی ده تین و زیتون و تاک 

همان کس که از گل مرا آفرید                  به این گل دلی داد و روحی دمید

هم اویی  که از فیض او زنده ایم                زلطفش نفس دار و پاینده ایم

خداوند گاری که احسان کند                   به یک جرعه هر درد درمان کند

الهی به عشقت دلم زنده کن                   رحیمی ترحم بر این بنده کن

تو اکنون شهر علم و اجتهادی

تو رب النوع شمشیر و جهادی

تو خورشیدی شدی در گوشه غار

بر نور تو شد خورشید و مه تار

بتاب و روشنی بخش جهان باش

مهین پیغمبر آخر زمان باش .

عید پیامبری رسول خدا مبارک .

آقا بیا که آینه دین شکسته شد

هر ره بسوی قله امید بسته شد

آن رشته ای که پیر خرمنده تافته

از روی جهل بی خردان باز بسته شد

قفل فراغ چند بر این سینه اسیر

آقا بیا که سینه هر شیعه خسته شد

هر چند رنج شخم و زراعت کشیده ایم

خرمن برای مدعیان دسته دسته شد

ساقی زخون دل بنما جام را بلند

ناید که خصم بخواند میخانه بسته شد

معلم گرامی: ابوالفضل چشمی

به یاد : مرحومه عفت رضایی

  بار دیگر دست تقدیر از جفا / برد نیکوتر گلی از نزد ما

دیده انگار از فراغش آبشار  /  سینه از درد خزانش شوره زار

دشت را گویی خزانی در گرفت  /  آن زمان کو چون قناری پر گرفت

باغ گل افسرده از هجران او  /  شاپرک ها جمله سرگردان او

دود آه شاپرک از روی فرش  /  رفت بالا از زمین تا بام عرش

قدسیان خوش آتشی افروختند  /  بوستان عشق ما را سوختند

آتش این عشق دامنگیر شد  /  آخر این بیگانه عالمگیر شد

آتشش در جمع ما چون در گرفت  /  دامن از زیبای بزم ما گرفت

سایبان جمع بد ویرانه شد  /  بزم با شادی همه بیگانه شد

شاپرک زین پس چو من دلگیر شد  /  گریه های غنچه عالمگیر شد

ناله اش تا اسمان ها پر کشید  /  سیل اشکش تا اقاقی ها رسید

در فراغ رقتنش بد سوختیم  /  چشم بر هجران تلخش دوختیم

 سراینده :حسین بروغنی

تولد پیامبر اکرم حضرت محمد(ص) و فرزند نازنینش امام جعفر صادق(ع) موسس مذهب جعفری تبریک و تهنیت باد.

ای گوهر تابناک هستی        ای باده ی شور و عشق و مستی

ای جلوه حق نور یزدان          خمخانه ناب می پرستان

ای حلقه زلف تو کمندم         زان روی چگونه چشم بندم

ای گفته تو را حقیقت پاک      لولاک لما خلقت الافلاک

هستی زبرای تو محمد(ص)  جانم به فدای تو محمد(ص)

شاعر : معلم گرانقدر ابوالفضل چشمی (عبدالعلا)

قطعه شعری زیبا از دبیر ارجمند جناب آقای سخایی، یکی از دبیران فعال روستای چشام:

قلم چون صورت و معنا حسین است / سخن چون قطره و دریا حسین است

هر انچه طالبی از او طلب کن / که هم دنیا و هم عقبی حسین است

شفاعت اختیارش دست زهراست / ولی امضا و مهرش با حسین است

نماز عشق بر او اقتدا کن / که تنها قبله دلها حسین است

به زیبایی بگو بر خود ننازد / که زیبا تر زهر زیبا حسین است

اگر جویا شدی از حال یوسف / اسیر یوسف زهرا حسین است

تقدیز و تشکر از آقای سخایی

غزلی زیبا و ابتکاری از معلم گرانقدر و پرتجربه ابوالفضل چشمی(عبدالعلا) برادر شهید اکبر چشمی که با حروف الفبای فارسی در مدح شهیدان هشت سال دفاع مقدس سروده‌اند.

                                     الفبا با شهیدان

 خدایا ببین در الف مانده ایم                  تو گفتی و ما درس ناخوانده ایم

 رفیقان گذشتند از ها و یا                  ولی درس ما در الف هست و با

 الف: گفتن الله با: بسم او             پ: را پای رفتن سوی خصم او

 ت آغاز کردند تکبیر او               ث را تا ثریا به تدبیر او

 ج  را جبهه و جنگ و یاد جهاد            چ  را چشمه‌ی پاک آب فرات

 ح  را ازحسین علی خوانده‌اند            که تن را به ذلت نسپرده‌اند

 خ  را با خمینی و خُمِّ مِی‌اش             و با سیّدی که رسید ازپی اش

 دال: بدان دار فانی رها کرده اند          دل پر زیاد خدا کرده اند

 ذال: بی ریا خواندن ذوالجلال             رسیدند زین رو به سوی کمال

 ر باشد رهایی تفسیرشان                 ز دوری زِزَر هست تعبیرشان

 ژ: گشته اند لاله‌ی واژگون                حنا بسته‌اند جمله اما زخون

 سین: سوره‌های کتاب سیب بهشت         که در یرزقون حق برآنان نوشت

 شین: از شهادت طلب کرده اند         به اَمّ یُجیب ذکر لب کرده اند

 صاد: از صداقت به گفتارشان              ضاد: زضالین جدا هست کردارشان

 طا: طاهر شدند و راهی شدند              رها از بدی و تباهی شدند

 ظاد: آماده بودند بهر ظهور               از این رو شدند غرق در نور نور

 عین: علی مقتداشان در روزگار              و سر را سپردند بر کردگار

 غین: غلامی نمودند بهر بتول               شدند خاک پای دُخت رسول

 ف: چو فهمیده‌ها فهم او کرده اند             همه خصم را زیرو رو کرده اند

 قاف:  خواندند زقرآن کتاب خدا               طریقش بود جملگی راه ما

 کاف: به کوثر رسیدند در عشق جنگ      رها گشتند از نام دنیا و رنگ

 گ  بود نام گَردانشان عاشقی                تمامی حضور است و دلدادگی

 لِ وای از فراموشی لاله‌ها                     رفیقان جدا ماندن از ما چرا

 میم: زمیدان مین و مرد خطر                  که دیدن فقط ذات حق در نظر

 نون: نشد نام و نان راه و مقصودشان         چو الله گردید معبودشان

 واو: و وحدت نمودند بهر خدا                 چو گشتند از اهل باطل جدا

 ه: فنا گشتند از خویش و هوهو زدند         شدند غرق ذاتش دم از او زدند

 ی: ی را با تو چشمی دارن خطاب           زیارب و یارب همان حرف ناب

   با تشکر و سپاس از ابوالفضل چشمی

رفیق روزهای خوب                    تو از حالم خبر داری؟

کجایی تا به یک لبخند                 غم از دوشم تو برداری

خورم شلاق گردون را                 نمی بینی چه می نالم

تو باشی در کنار من                    به ترفند تو می بالم

رهایم کردی و اینجا                     صدایم رفت خاموشم

اگر رفتم از این دنیا                     نکن هرگز فراموشم

با سپاس از حجت چشمی