آقا بیا که آینه دین شکسته شد
هر ره بسوی قله امید بسته شد
آن رشته ای که پیر خرمنده تافته
از روی جهل بی خردان باز بسته شد
قفل فراغ چند بر این سینه اسیر
آقا بیا که سینه هر شیعه خسته شد
هر چند رنج شخم و زراعت کشیده ایم
خرمن برای مدعیان دسته دسته شد
ساقی زخون دل بنما جام را بلند
ناید که خصم بخواند میخانه بسته شد
معلم گرامی: ابوالفضل چشمی